Ik ben werkzaam in de neutrale ouderenzorg en er komen de laatste tijd klachten binnen bij de leidinggevende, dat ik vanuit m’n geloof ouderen wil bekeren. Daarover heb ik meerdere gesprekken met m’n leidinggevende gepland. Ik zie als basisopdracht in m’n leven getuigen zijn van wie de HEERE Jezus wil zijn voor de ouderen en voor iedereen in m’n omgeving. En dit leven is zeer tijdelijk, daarom voel ik zeer me geroepen om de HEERE Jezus te verkondigen op m’n werk, omdat als wij sterven onze werkstatus niet meer geldt, maar of die ouderen en ik Christus kennen. De leidinggevende is erg anti-kerkelijk en tegen een andere christelijke collega heeft zij gezegd dat dit direct moet stoppen. Moet ik proberen wat geremder te zijn en zelfs tegenover deze ouderen mijn mond houden over het evangelie, of moet ik doorgaan totdat ik eruit gegooid wordt? Wat is bijbels? Ik sta in tweestrijd.
Je stelt een belangrijke vraag. Je werkt in de ouderenzorg. Mooi te lezen dat je het als basisopdracht ziet om van de Heere Jezus te getuigen. Daarvoor zijn we ook geschapen: om tot eer van God te leven. Je hebt gelijk: als we sterven verliezen we alles waar we hier op aarde mee bezig zijn geweest. Dan gaat het maar om EEN DING. Kan ik God? Ken ik mijzelf? En ken Ik Christus. Je voelt voor jezelf dat je daar de mensen op moet wijzen. Maar je krijgt nu te horen dat je ouderen wil bekeren en dat je dit niet moet doen.
Een lastig punt. Je doel is goed. Toch staat je leidinggevende boven je. Er is niet direct een passend antwoord te geven in deze situatie. Toch een aantal opmerkingen waarvan ik hoop dat je er iets mee kunt.
1. God roept ons om op de plaats waar we gesteld zijn om te getuigen van Hem. De oproep van de Heere Jezus om een lichtend licht te zijn geldt voor ons allemaal. Die doe je in de eerste plaats door je daden. Een kerkvader zegt: ‘Getuig, desnoods met woorden’. Wees trouw, vriendelijk, behulpzaam!
2. De plaats waar we gesteld zijn is er in de eerste plaats om ons werk te doen. Jij werkt in de ouderenzorg om deze mensen te verzorgen. Dit moet je als eerste doen: trouw en met vreugde. Daar kan heel veel van uit gaan.
3. Verder mag je bidden of God het zo leidt dat je eens een goed gesprek mag hebben. Het moeilijke in deze situatie is dat je bezig bent met ‘mensen’ en ‘zielen’. Dat ben je je bewust. Dat is ook goed. Maar hoe doe je dit? Soms is een enkele opmerking al genoeg?
4. Nu dit blijkt dat dit zo gevoelig ligt zou ik me bescheiden opstellen. In de eerste plaats kom je er om te werken. Vraag de Heere om openingen. Dit merk je bijvoorbeeld als mensen er zelf over beginnen. Het is ook de toon die de muziek maakt. De vraag is hoe je meer laat zien dat je een christen wil zijn? Door door te gaan zoals je nu doet? Of door je bescheiden op te stellen en te spreken wanneer je echt moet spreken?
